Evet, nereden nereye geldik. Sadece biz değil hepimiz. 20 sene önceki halimizle şimdiki halimizi bir kıyaslayalım .
Nereden nereye diyeceğimiz çok olaylar başımıza gelmiştir.
Hep kötü tarafından baktık hayata.
Birde iyi yönlerinden baksak olmaz mı?
Maalesef olmaz.
Hep böyle yaşadık.
Eski dönemlerden ders almadık. Alamadık.
Hep hırs ile çalıştık, çalıştık, çalıştık.
Sonuçta ne oldu?
Allah’ın dediğinden başka. Ben yan gelip yatalım demedim. Rızkımıza rabbim kefildi. Anlamadık. Rabbim oturun demiyor. Ayeti Kerime de; insan çalıştığı kadar vardır diyor. Çalıştık ama olan bu kadardı demedik.
Sonra şeytan musallat oldu.
İki günlük dünyada.
Şeytan uykuya daldı. Rüzgar esti, üç tüy düştü dünyaya şeytandan. Biri paraya yapıştı diğeri mevkiye ötekisi ise ihtirasa. İşte o günden sonra şeytan hiçbir iş yapmadı.
Niye yapsın ki?
İnsanoğlunu esir aldı.
Hepimiz çağın vebasına yakalandık. Gösteriş ve benlik duygusu içimizi tüm benliğimizi sardı.
Sonuçta yirmi sene önceki halimizi arar olduk.
Ne yapmalıyız?
Bence, yeniden Müslüman olmalıyız.
Müminliğimizi tazelemeliyiz.
Çünkü hayat bir varmış ve bir yokmuştan ibaret.
Dönüp baktığımızda ne bıraktık?
Neler yaptık?
Kime ne faydamız oldu?
Kendi kendimizi sorgulamalıyız.
Niye?
Geçen zamanı bir daha geri getiremiyoruz da ondan.
Yaptığım röportajlarda genlere soru sorduğumda utanıyorum.
Ayetel Kürsü'yü okuyan genç hiç denk gelmedi.
Ya Kelimeyi Tevhid.
Ya Kelimeyi Şahadet.
Salavatı Şerif. İşte bu yüzden utancım. Anneler, babalar. Çocuklarımızı kaybediyoruz. Ne olur çocuklarımıza bu imanı öğretelim.
Yoksa mı?
Yoksa hep birlikte cehennemdeyiz.
Bugünlükte bu kadar.
Kalın Sağlıcakla.
YORUMLAR