Kıran kırana bir yarış.
Yoğurtçu yoğurdum ekşi demez misali temayülde herkes birinci.
AK Parti cephesine döneceğim.
Diğer partilerde de durum hemen hemen aynı. En fazla dikkatimi çekende İYİ parti cephesi. Ne kadar tarlada izi olmayan varsa orada ben adayım dedi.
İYİ Parti için ne yapmışlar?
Hangi gün sahaya çıkmışlar. Partiye katılmışlar, çarşıya bile çıkmadan genel başkanlarının yanına oradan da genel başkanlarının ilk mitinginde selfi yapmışlar.
Hoooop ben aday adayıyım.
İşte Türkiye’deki siyaset. Param var, birazda giysi itibarım olsun diyenler İYİ partiyi tercih etmişler.
Emeksizce, zahmetsizce. Çalışmadan, çabalamadan.
Ne güzel siyaset.
Bir dönem AK Partiden milletvekilliği yapmış, sanki Kayseri’de çivili bir taşı varmış gibi İYİ partiden milletvekili aday adaylığı için başvuran hanımefendi gibi.
Nasıl olacak?
İYİ parti içerisinde kadın kollarında Kayseri’yi temsil edecek kimse kalmadı mı? İşte bu tür olaylar teşkilatın canını sıkar. Çalışma azmini kırar. Hayatını vekilliği döneminde Ankara-İstanbul arasında yol edenlerin sadece Kayseri’de hasbel kader doğması neticesinde aday yapılacak olması üzücü bir şey.
Parti içi demokrasi imiş...
Pehhhh.
AK Parti ye dönelim.
Herkesin dilinde bir temayül.
Temayülün birincisi olmaz.
Biz sonucu biliyoruz diyenler müneccim boncuğu yutmuş olmalı.
Kamuoyu oluşturmak istemelerinin nedenlerine bakmak lazım.
Temayülün neticesini Sayın Cumhurbaşkanı görür. Bazı aday adayları çağırılır. Bir komisyon kurulur ve o komisyondan bir kez daha geçirilir. Bu şehre hizmet etmemiş, arada sırada ben geldim diye ortaya çıkmış insanlar listede olursa teşkilat hiçe sayılmış, temayülde oy kullananlarında gazı alınmış olur.
Bu sebeple, anketlerde olumlu neticeleri görenlerin temayülde karşılıkları varsa aday olurlar. Aksini düşünmek bile istemiyorum.
Neden?
Bir oy'a bile ihtiyacı olan partilerin temel taşları yerinden oynar.
Yıkımlara sebep olur.
Bugünlükte bu kadar.
Kalın Sağlıcakla.
YORUMLAR