Korku dağları bekler derler atalarımız.
İçinizde ne kadar saklarsanız saklayın korkunuz bir gün gün yüzüne çıkar.
Bazen bakarsınız çocuklarınız sizin elinizle götürdüğünüz okullarda okur. Okur okumasına ama ..... sonrasını diğer yazılarımızda anlatacağız.
İnsanın bağrına basası geliyor deler eskiden.
İçinizin ısındığı samimi olduğunuz da söylediğiniz bir terim aslında bu.
Son zamanlarda unuttuğumuz hasletlerden birisi.
Samimiyet ve sevgi.
Artık pekte bize uğramayan şeyler bunlar değil mi?
Ne bürokratlarda kaldı, ne etrafımızda.
Peki bize ne oldu?
Nasıl bu hale geldik?
Korkudan.
Kendimizden, hatta kendimizin gölgesinden korktuk.
Memur, amirinden amir müdüründen, müdür valisinden korktu.
Ama ne korku.
Samimiyeti yitirdik.
Yalanı Kayseri tabiri ile essah gibi anlatanlardan, gıybet ve dedikodudan beslenen toplum haline geldik.
Çıkarlarımızla çatıştık.
Vicdanımız ve cüzdanımız arasında sıkıştık kaldık değil mi?
Korktuk.
Sonumuz ne olacak acaba diye düşündük.
Ama ahireti düşünmedik.
Koltuklarımızın bize ilelebet kalacağını düşündük.
Hele o makamlar, makam araçları.
Yanımızdaki el pençe divan duran elemanlar.
Olmadı korumalar.
İtibarsız olsanız dahi önünüzde el ufalayanlar.
Size geri mi getireceğiniz sanıyorsunuz makamlarla aldığınız itibarınızı.
Emekli olursunuz, ya da başka bir göreve gidersiniz.
Birde bakmışsınız ki kimse yanınızda ve yakınınızda kalmamış.
Sevgi ekmemişsiniz ki, vefa biçesiniz.
Korku ve panik hali ektiğiniz için arkanızdan çooook zurna çalan olur merak etmeyin.
Sizin tabiriniz le gırnata.
Ne kalacak geriye sizden biliyor musunuz, efradınızın yedi geçmişini rahmetle anacak yaklaşık 400 bin kişi.
Siz anladınız onu.
Anlamasanız bu halde olmazdınız zaten.
Arkanızdan bir dua edeniniz olmayacak.
Olaylara bakış açınız bile manidar. Ama önce herkes çuvaldızı da iğneyi de kendine batırmalı.
Aslında kendinize bu kadar sövdürmenizde ayrı bir meziyet.
Her insanın karı değil.
Bu kadar arkanızdan insanlar sallıyorsa bu da bir başarı.
Çünkü herkes anıları ile anılırken yine siz anladınız onu.
Yukarıda da kısmen bahsettim ama korkunun ecele faydası yok.
Niye mi?
İş inceldiği yerden koparda ondan.
Kalın sağlıcakla.
Bugünlükte bu kadar.
YORUMLAR