Köşe yazılarımda da belirttim. Ortada bir haksızlık var. Bu iddia boyutundan çıktı mahkemelere taşındı.
OSB de neler oluyor dedik.
Taraflardan bazıları açıklama yaptı ama bazıları ise yasalara sığındı açıklama yapmamakta direniyor.
Bu işin içerisinde birileri haksız ama kim haksız?
Ya da kim haklı?
Bizde mahkeme kararını bekleyeceğiz.
Mahkeme demişken, koltuk herkesin hakkı olabilir ama unutulmamalıdır ki, berbere giden koltuğa oturur. Tıraşı bitince de kalkar. İşte hem siyaset hem de sivil toplum örgütleri bu minvalde işi yani tıraşı bitince o koltuğu bırakmalı. Yoksa berberin keseceği her tıraşa razı olmalıdır.
Bu tıraş, berbere göre değişir.
Alabrusda olur, ense tıraşı eşşek tıraşı da.
Gelelim ikinci konumuza; Belediyelerin tarihi yapılara verdiği önem.
Kimi restorasyon yapıyor, kimi tarihi konaklarını onarıyor. Yeni onarılmış yapılara yazıları da temizliyor. Eline sprey boya alan ve boyama yapan kişilere verilen ceza çok çok az olduğu için önüne gelen yazılama yapıyor.
Kanun koyucuların bu konuda tarihe sahip çıkma adına sevgilisinin adını tarihe yazanların sevgilileri için 10 günde olsa cezaevinde olmaları gerekir. Suç ve ceza uygulaması olmalı.
Diğer konu ise; normalleşme.
İnşallah normalleşme de hata yapmayız.
Ya da kısmı normalleşmeyi yanlış anlamayız. Geriye dönmek istemiyoruz. Hepimize bir görev düşüyor.
Maske, mesafe ve temizlik ön planda tutularak azami dikkat ile inşallah normalleşmeye döneriz.
Son konu ise, benim memleketimde hala köpekle mini minnacık çocuklara saldırıyorsa ve sonu ölümle sonuçlanıyorsa, vah bize vahlar bize.
Ölen ya da yaralanan çocukların ailelerinin yerine kendimizi koymalıyız.
Çocuklarımıza böyle bir şey yapılsa idi ya da torunlarımıza ne halde olurduk diye.
Çuvaldızı kendimize batıramıyorsak iğneyi deneyelim.
Empati yapalım.
Bugünlükte bu kadar.
Kalın Sağlıcakla.
YORUMLAR